Ik ben teleurgesteld over het geslacht van de baby

Wilde je een meisje omdat je van jouw relatie met je moeder houdt, of juist om die te repareren, om leuke outfits voor jouw kleintje te kunnen dragen of een gecompliceerde relatie te hebben op volwassen leeftijd? Of misschien wilde je juist een jongen om niet dezelfde dingen te herbeleven als in jouw jeugd, of omdat een jongen eenvoudiger lijkt? Er zijn duizenden redenen om de ene sekse boven de andere te verkiezen, en deze voorkeuren zijn vaak zeer persoonlijk en niemand mag daarover oordelen. Niet het gewenste geslacht van het kind hebben, betekent afstand doen van al deze projecties: het is als een rouwproces van het ideale kind. En het is ook een kwestie van loslaten in een leven dat je soms moet beheersen. Dus als je wilt huilen of jouw verdriet wilt uiten, is dat volkomen legitiem.

Zwangerschap en moederschap worden zo geïdealiseerd dat het niet echt goed wordt gezien om negatieve gevoelens over dit onderwerp te hebben. Zeker nu met de vooruitgang in de geneeskunde, de echografie kan controleren of alles goed gaat met de gezondheid van de baby. Is dat niet alles wat telt? En dan heb je het geluk om zwanger te worden, waar anderen jaren wachten op een "plus" op hun test. Wel, nee, je hebt het volste recht om teleurgesteld te zijn. En raad eens, dat is het geval bij veel aanstaande ouders, of het nu is tijdens de echografie in het tweede trimester of bij de geboorte, als ze hadden besloten het geslacht van hun baby niet te kennen. Alleen praat niemand erover. Toch, de meeste van de tijd, stellen we ons deze toekomstige baby voor, soms zelfs voordat we hem verwekken. Deze omerta over de teleurstelling van het geslacht van de baby draagt bij aan het gevoel dat teleurstelling niet normaal is. Als gevolg hiervan voelen moeders en vaders zich alleen in het omgaan met dit nieuws. En daaruit ontstaat het schuldgevoel over het hebben van deze gevoelens...

Teleurgesteld zijn over het geslacht van de baby is dus frequenter dan het lijkt: dat moet je geruststellen. Bovendien betekent het ervaren van teleurstelling niet dat je geen band zult hebben met jouw kleintje: het betekent absoluut niet dat je jouw baby niet zult liefhebben of trots zult zijn om zijn moeder te zijn. Het betekent alleen dat je misschien wat tijd nodig hebt.

Wees gerustgesteld, nadat de teleurstelling is verdwenen, ook al kan deze enkele weken duren, zal je geleidelijk het verlangde geslacht loslaten: je zal aan het idee wennen dat jouw baby niet precies zal zijn zoals je had gedroomd. Geleidelijk, naarmate de maanden verstrijken, zelfs na de geboorte, zal je veel voordelen vinden aan het hebben van een baby die niet het geslacht heeft dat je wilde! Deze teleurstelling kan zelfs plaatsvinden bij de geboorte, of het geslacht nu bekend was of niet, of het nu gaat om het geslacht of een ander detail van het fysieke uiterlijk of het gedrag: tussen wensen en realiteit is er soms een wereld van verschil. Dan moet het ideale kind worden afgebroken om geconfronteerd te worden met het echte kind.

Of je het nu vertelt aan een betrouwbare vriend, partner of gynaecoloog: zij zullen je geruststellen door te zeggen dat je niet de eerste of de laatste bent die dit voelt. Ook zal dit helpen om het taboe te doorbreken: misschien heb je een vriendin die je vertelt dat zij ook een moment van teleurstelling heeft meegemaakt bij de aankondiging van het geslacht van haar baby. Je zal zien, je zal je minder alleen voelen... en veel lichter! Als je echt niet over deze teleurstelling heen kan komen, kan dit wijzen op een dieper trauma dat zijn wortels heeft in jouw kindertijd of jouw leven als jongvolwassene. Aarzel niet om naar een psycholoog te gaan die je kan helpen deze fase te overwinnen!